Kadıköy’ün Uykusuz Kedi’si ile ayaküstü

Kadıköy’ün “Uykusuz Kedi”si, sokakların şairi Nurullah Can ile ayaküstü sohbet ettik…

Kadıköy’ü seviyorsun…

Bugünkü Kadıköy’ü, eskisi kadar olmamakla beraber seviyorum. Kadıköy’ün demografik yapısı çok değişti. Bu değişim sonucunda yeni geleneklerle iletişim kolay değil, zorluk çekmiyor değilim… Farklı coğrafyaların insanları ile ortak payda bulmaya çalışıyorum.

Peki senin Kadıköy’ün?

Çocukluğumun Kadıköy’ü… Leylak bahçeleri, tahta köprüler, ahşap köşkler, faytonlar, tramvaylar, yangın yerleri…

Şimdiki Kadıköy?

Altyapı sorunlarını geniş ölçüde çözmüş, kültürel ve sanatsal açıdan son yıllarda aktif… Kadıköy entelektüellerinin sanatsal ve kültürel etkinlikler için Avrupa Yakası’na geçme gereği kalmadı.

“Kadıköy Güzeldir” demek istiyorsun…

O adla kitabım var biliyorsun… “Kadıköy Güzeldir”…

Bahariye’de duvar üzerinde sergiler açtın, kitaplar sattın bir dönem… Müşterilerin kimlerdi?

Genellikle sevgililer, genç evliler, öğrenciler…

Onlara göre mi yazıyorsun?

Ben, kendi bildiğimi yazıyorum. Okura göre değil…

İşler iyi gidiyor muydu son zamanlarda?

Yok canım, birkaç kitaptı. 1999’dan sonra ilgi azaldı gibi… İnternetin, korsan yayınların da rolü var sanıyorum.

Yunus Nadi ödülün var senin…

1993′te, “Kadınlar Geceleri Severler, Geceleri Güzel Bakarlar” adlı kitabımla…

Kedilere düşkünsün…

“Uykusuz Kedi”yim ben… Son kitabımın da adı o…

Neden “Rüzgârlı Günlerin Şiirleri”?

1974-2002 yılları arasındaki şiirlerim rüzgâr gibiydi.

*       *       *       *

Kadıköylü güzel bir dostla edebiyat tarihine not düşülecek bir zaman dilimiydi.

Kadıköy güzeldir. Onlarla daha bir güzel…

*       *       *       *

Yağmur günlerce yağsa

Odamdan hiç çıkmasam

Yatağımın içine oturup

Hüzünlü şiirler yazsam

Yağmur dinler sergiyi açarım

Kalabalık sokaklara dönerim