Kadıköy’de aramızda dolaşan nice değerler var farkında olmadığımız. Bazen bir çay bahçesinde yanımızda oturan, bazen bir sokakta yanımızdan geçen, bazen de bizimle aynı sırada dolmuş bekleyen…
Sanatın içinde, sanatla kucaklaşmış nice güzel insan… Bazıları kabuğuna çekilmiş sanki unutulmak için… Belki de “Benim misyonum bu kadar” düşüncesine kapıldıkları için…
“Birileri unutulmamalı, unutturulmamalı” derim çoğu kez… Onları buldum mu rica eder karşıma alır ve söyleşirim. Biraz da onlar bir şeyler katar usuma… Donanırım. Birkaç kare fotoğrafı ve birkaç sözü öyle anlamlıdır ki benim için o değerlerin…
* * * *
Feneryolu’nda yakalamışken soruyorum Orhan Önal ağabeyime…
– Yaş?
– 1930 doğumluyum.
– Karikatür?
– Sen söylersin “Çizgiler çok şey anlatır” diye… “Anlatır ya…”
– Elinizdeki?
– Sana getirdim Nusret Karaca… Kaç gündür cebimde taşıyorum.
– Kaç yıl önceki karikatürünüzün bir fotokopisini vermiştiniz Milliyet’te yayımlanan? 43 yıl öncesiydi değil mi?
– Evet! İyi hatırladın.
– Soğuk mu ağabey?
– Bizimkiler yürüyüşte. Ben terledim. Seni görünce yanına geldim. Eve gideceğim. İyi akşamlar…
* * * *
Feneryolu Çay Bahçesi’nde akşamları rastlaşır, söyleşiriz Orhan Önal ağabeyimle… Sanat ve karikatür konuşmak isteyen varsa, bu aramızda sessizce dolaşan güzel insanı bir tanısın. Çizgiler ve yaşanmışlık çok şey anlatır insana…
Kadıköy kıymetini bilmeli. Unutmamalı, unutturmamalı… Kadıköy onlarla güzel…
Fotoğraf: Nusret Karaca / Feneryolu
