Kadıköylü sanatçı Zerrin Kehnemuyi ile söyleşi…

Zamanın içinden yine aramızdan bir güzel insanı taşıdık bu sayfaya…

Birer birer ortaya çıkarıyorum onları kendi dünyalarından… Sessiz, sakin, yalnızca üreten ve popülist ortamlardan kaçan gerçek sanatçı ve sporcu onlar…

Attila Uluğ, Orhan Önal, Mustafa Sabit ve şimdi de Zerrin Kehnemuyi… Ben onları seviyorum. İyi ki varlar…

*        *        *        *        *

– Günaydın Zerrin Hanım.
– Günaydın Nusret Karaca.
– Oscar Wilde okuyorsunuz?
– Ne sözler var bu küçük kitapta..
– Aforizmalar…
– Hep zorluklar çekmiş insanoğlu… Düşünen ve yazanlar daha da çok… Bütün dünyada…
– Bazı ülkeler aşmış bunu…
– Öyle…
– Elinizdeki bloknot?
– Çizimlerim var. Kendimi orada buluyorum. Yoksa daralıyorum.
– Ben de kalem ve kağıtta…
– Büyük boy çalışmalarım da var. Ama ben orada dağılıyorum. Bu çizimlerde "Ben" oluyorum.

*        *        *        *        *

– Kadıköy? Öğretmenevi?..
– Rahatlıyorum. Ne kadar yeşil alan kaldı ki…
– Çalışmalarınız etkiledi. Birkaçının fotoğrafını çektim.
– Size başka çalışmalarımı da getiririm.
– Kehnemuyi ne anlama geliyor?
– Azeri soyadı… İran-Rus sınırına yakın bir köy.
– Kalem-kağıt?
– Bedri Rahmi’nin öğrencisiyim. Çok şey öğrendim. Sonucu bunlar işte…
– Teşekkür ediyorum. Ayaküstü birkaç söz aldım ağzınızdan… Ben bunları yazarım.
– Fotoğraf?
– Çektim bile…