Kadıköylü yazar Servet Çolak’ın “Tan Düşleri”…

Sonbahara yaklaştığımız günler… Sıcaklıktan bunaldığımda kalem, kâğıt ve kitaplarım ile Kızıltoprak Öğretmenevi’ne sürükler ayaklarım beni… Aydınlık yüzler ve insan sevgisiyle dolu dostlarla kucaklaşırım orada…

Bir de üretken dostların dizeleriyle… Her “an”, yeni dizeler yaratır yaşamın içinden… “An”lar, yaşayan şiirlere dönüşür. Bir “an”lardan, bir de bana sunulan yapıtlardan dizeler sarar etrafımı…

*      *      *      *

Neden sensizken
Silahsız bir savaşçı
Sokaklarda serseri bir çocuk
İlaçsız bir hastayım
Ateşli sabır
Yakıyor düşleri

*      *      *      *

“Nusret Karaca öğretmenim… Günlerdir seni arıyorum bu kitabı vermek için” dedi okulda karşılaştığımız Kadıköylü eğitimci-yazar İnci Aydın… "Eşimin kitabı" diyerek uzattı "Tan Düşleri"ni…

Bize hiç boş yok… Ne zaman "son dize" bitse, yerini "ilk dize"ye bırakıyor yeni bir yapıtta… Dizeler uçsuz bucaksız… Sanki her yapıt, birbirine bağlı dizelerle… Sayısız kitap aslında tek bir yürek…

*      *      *      *

Bir hekim Servet Çolak… Daha önce "Renkler" adlı bir öykü kitabı var, 2005 yılında yayımlanmış. Şu sıralarda hem felsefe ile uğraşıyor, hem de yeni yapıtları yayımlanıyor. Bazen de dizelerle kucaklaşıyor bizler gibi…

*      *      *      *

Bana bir tutam gönder saçlarından
Yangınından içim üşüyor
Bekliyorum dönüşünü
Bilesin

*      *      *      *

Evet!.. Bugün şiir aydınlattı karamsar haberler arasında günümü… Hem de yaşayan şiir… Herşeyi, herkesi seviyorum… Salah Birsel de, Osman Serhat da haklıymış…