Feneryolu Mahallesi’nin çalışkan, dost, sevecen ve güleryüzlü muhtarı İbrahim Aktaş ile birlikteyiz. Güncel sohbetler sürüyor iş esnasında… Gazeteler, dergiler, kitaplar raflarda…
Sosyal sorumluluk projelerinden konuşuyoruz. Bir ara gazete, dergi standına uzanmış bir beyefendiyi işaret ediyor. Dönüp bakıyorum, Zihni Göktay… Kaçırır mıyım?
Zihni Hocam, bu ne güzel sürpriz… Ayvalık’ta olduğunuzu sanıyordum.
Söylemiştim Nusret Hocam, dinleniyorum. Eşimin bir işi nedeniyle geldim.
Öğrencilerime telefonunuzu verdim, samimiyetinize güvenerek… Sizi çok görmek istiyorlar.
Ne demek, elbette! Önümüzdeki eğitim-öğretim yılı sizlerleyim.
Sizin sesinizi duymak bile heyecanlandırmış onları… “Daha önce okulumuza gelmiş. Biz de görmek istiyoruz” diye ısrarcılar…
Ne güzel işte…
Diziler?
Zaten arada çekim için geliyorum. Sonra yine Cunda…
Zindesiniz, sevindim. Ameliyat sıkıntısı kalmamış.
İyiyim iyiyim…
Oylum Talu ile söyleşinizi izledim. “Lüküs Hayat sahnelenirse yine oynar mısınız?” diye sordu.
Ben de “Evet” demiştim. İstanbul Belediyesi Kültür İşleri’nden aradılar. Bunu konuştular özellikle…
Sizi ayaküstü konuşturdum, zamanınızı aldım. Bunu kısa da olsa söyleşiye dönüştürürüm…
(Gülüyor)
Bir fotoğraf?
Elbette. Nerede durayım? Işık?
Her zamanki gibi zarifisiniz. Benim için güzel bir Kadıköy sabahı…
Teşekkür ederim Nusret Hocam…
* * *
Evet, söyleşi ayaküstü dediğim gibi gerçekleşti ve doğal olarak doğaçlama… Plansız ve programsız… Sonra daha önceki söyleşilerden belleğimde kalanlar çınlattı kulaklarımı:
“Vasfi Rıza, Avni Dilligil, Muhsin Ertuğrul, Ulvi Uraz, Zihni Küçükmen… Birçok ustayla çalıştım.”
“Annem ev hanımı, babam terziydi. Ailem, tiyatrocu olmama itiraz etmedi. Anne tarafım biraz karşı çıktı ama…”
“Gogol’un ‘Müfettiş’ piyesinde Amnos Federoviç’i oynadım. İlk oyunumdu.”
“1945 Fatih doğumluyum. Eminönü Halk Evi’nde tiyatro kolunda yer aldım. Ankara Meydan Sahnesi’nde profesyonel oldum.”
“Konservatuar okumadım. Alaylı bir sanatçıyım.”
“Kadıköy’de yaşamaktan memnunum. Evim Feneryolu’nda…”
* * *
Kadıköy’de güzel bir Temmuz günü, güzel bir mekânda güzel insanlarla edebiyatın içinde yer aldık. Ne güzel!..
