Yılbaşı kutlamaları bitti diye rafa kaldırmayacağım, göz ardı edilmesini kesinlikle kabul etmediğim bir konu var: Havai fişek, maytap, torpil ve adları her neyse sesiyle ve patlamasıyla meşhur ve onların tüm türevlerinin kullanımı. Ne yazık ve bir o kadar da utanç verici ki bu zorbalığın önüne hâlâ geçemedik.
Bu yılbaşı gecesinin bana, benim gibi düşünüp hissedenlere ve tabii ki patili canlarımıza zehir olacağını yılbaşı gününden çok önce anlamıştım, çünkü Ada’da o korkunç patlamalar daha birkaç hafta öncesinden kendini göstermeye başlamıştı. Nitekim öyle de oldu. Önceki senelerde de benzer biçimde yılbaşı gününden önce başlardı, fakat bu sefer gerçekten işin çığrından çıktığına öfke ve üzüntü içinde şahit oldum.
Gece boyu devam eden patlamalar, en şiddetli hâline gece yarısı ulaşarak sabaha dek sürdü. Dışarıya çıkmayıp evde kalmama rağmen beni bu denli rahatsız eden patlamalar kuşlara, kedilere, köpeklere ve diğer masum canlara nasıl zarar verdi düşünün. Hiçbir yerde karşılaşmak istemediğim bu korkunç manzaralar, hele Adalar gibi asıl sahibinin hayvanlar olduğu hassas yapıdaki, müstesna bir yerleşim yerinde kesinlikle kabul edilemez!
Adalar’da her yer, özellikle meydanlar tıklım tıklım doldu taştı ve ne hikmetse insanlar kendilerinde bu korkunç patlayıcılarla “eğlenme” hakkın, cüretini, haddini kendinde buldu. Sözüm ona eğlence! Hayvanların dehşete kapılmalarına, yanmalarına, işitme kayıplarına, kalplerinin durmasına yol açabilecek hangi eğlence varsa, o eğlence yerin dibine batsın, olmaz olsun! Zaten herhangi bir canlının kılına zarar vermeyi bırakalım, buna dair ufacık bir ihtimal bile olsa o eğlence değil zorbalıktır, canavarlıktır!
Bu yılbaşında maalesef engel olamadık ama dilerim bu saçma, bencil, akıllara zarar uygulama tarihin karanlık, tozlu sayfalarına hapsolur. Ben yapanlar kadar yetkili olup, bu uygulamaları resmî olarak engellemeleri gerekenleri de sorumlu tutuyorum ve yetkililerden buna bir an önce kesin ve ihlal edilemez kurallar içeren bir çözüm bulmalarını ısrarla bekliyorum.
