Pandemi döneminden bu yana çok zorunlu olmadıkça davetlere katılmamaya, mekanlara gitmemeye özen gösteriyorduk. Ancak önceki akşam, kıramayacağımız eski dostumuz Nuri Şekerciler aradı ve Bağdat Caddesi’nin Feneryolu tarafında bulunan Luna Sahne’de sahne alacağını söyledi. Başka bir ziyarete gidecek olmamıza rağmen iptal ettik ve mekana gittik.
Çok da iyi yaptığımıza, gider gitmez “Değdi” diyerek karar verdik. Şekerciler’in sahne dışındaki sohbeti bile mekanlardan, dostlardan uzak kalmamak gerektiğini hatırlattı bize. Sahne performansına gelince, yine tek kelime ile müthiş bir performans sergiledi. Onu izlerken, Özdemir Erdoğan’ın sahne sırasında konuklarla paylaşarak kendi durumuna gönderme yaptığı “Papağan Hikayesi” aklımıza geldi.
BİLDİKLERİNİZ BİR TARAFA, ŞEKERCİLER DİĞER TARAFA…
Davulda Mehmet Yüzgeç, klavyede Taner Ayaz, gitarda Tuna Özdemir ve klarnette Tanju Erol’un enfes müzikleriyle eşlik ettiği Nuri Şekerciler’i bir tarafa ayırdık; sonra bildiğimiz 3-5 vokalle, renkli kıyafetlerle gürültülü, karambol müzik yapan pahalı isimleri gözümüzün önünden geçirerek, “Onların hepsi bir tarafa, Nuri Şekerciler diğer tarafa” dedik. Bu arada bilmeyenler, hatırlamayanlar için papağan hikayesini anlatmadan geçmeyelim. Tabi Şekerciler ve orkestra arkadaşlarının hoşgörüsüne sığınarak…
PAPAĞAN HİKAYESİ…
Adam papağan almak için dükkana girer. En gösterişli papağanın önünde durur. Tam satın almak üzereyken papağanın tüneğine asılmış fiyat etiketini görür, fiyatın yüksekliğine şaşar. Dükkan sahibi derhal açıklama yapar: “Bu papağan Türkçenin yanı sıra iki yabancı dili aksansız konuşur. O yüzden biraz pahalıdır. Adam çaresiz o papağanı bırakır, gözüne kestirdiği başka bir papağanın yanına gider ama onun fiyatı daha da yüksektir. Dükkan sahibi açıklar: “Birkaç yabancı dil bilmesinin yanı sıra İtalyanca aryalar söyler. O yüzden fiyatı daha yüksek.” Adam dükkanı biraz daha dolaşır. Bir köşede boynu eğik, tüyleri dökülmüş, gagası çarpık, gözlerinin feri sönmüş ama son derece sevimli bir papağan görür. Üstelik fiyat etiketi de boştur. “Etiketinde bir fiyat olmadığına göre bunu bedavaya veriyorsunuz galiba” der. Dükkan sahibi; “Hayır, o paha biçilmez bir papağandır. Hiçbir fiyata satmam. Onun için fiyat etiketi boş” der. Adam meraklanır, sorar: “Bunun ne marifetleri var?” “Aslında” der dükkan sahibi; “Onun hiçbir marifetini görmedim, fakat her sabah dükkanı açtığımda diğer papağanlar ona ‘Günaydın üstad’ diyor.”
