O, Kadıköy’ün zarif bir hanımefendisiydi. 15 Aralık 2020’de aramızdan sessizce ayrıldı. Emine Erbaş ile uzun yıllara dayanır tanışıklığımız. Bostancı’da Salı Salah Birsel ve Perşembe Ahmet Miskioğlu Türk Dili Toplantıları başta olmak üzere birçok etkinlikte birlikte olduk Eleştiri Kitabevi ve Hatay Restoran’da.
Feneryolu Mahallesi’nden de komşuluğumuz var. Hem benimle hem de eşim ve kızımla karşılaştığında o güler yüzlü, samimi, içten yaklaşımlarını unutmam mümkün değil. Ara sıra Feneryolu Çay bahçesi’nde oturup söyleştiğimiz de olmuştur yaşama ve edebiyata dair. Kendisiyle yaptığım gazete söyleşisinin bir örneğini Hatay Restoran’a göndermişti. Sevgili Mehmet Ali Işık, onu hemen çerçeveletip duvara astı. “Bir örneği de oğlumla Kanada’da” demişti; “Orada tarihi bir binanın duvarında.”
Arada eşiyle köpeğini alıp, sabah gezmelerini yaparlardı. Eşi sonrası ise tek başına. Kadıköy Kız Lisesi (şimdiki İstanbul Kadıköy Lisesi) Kitap Günleri’nde Tarihi Mahmut Muhtar Paşa Köşkü’nde öğrencilerimizle buluşturmuştum kendisini. Onlarla söyleşti, kitaplarını imzaladı. Daha sonraki etkinliklerimizin çoğunda yanımızda oldu. Son zamanlara kadar üretmeyi sürdürdü. Ve sesizce ayrıldı aramızdan. Şimdi geriye yapıtları, güzel anıları kaldı yakınları ve dostlarına. Yakınları ve edebiyat dünyasından çok sayıdaki dostları, onun için taziye iletileri paylaştı. Buradakiler sadece birkaç örnek:
- “İçimde bahar gibi bir su sesi / Ben bu sesi ne yapacağım şimdi” diyen sevgili şairimiz, ışıklar içinde dizeleriyle uyusun. (Nuray Gökaksamaz)
- “Emine Erbaş’ı yitirmişiz. Bizlere sağlık sabır diliyorum.” (Mehrizat)
- “Gerçek bir hanımefendi ve iyi şairdi. Üzgünüm.” (Engin Turgut)
- “Değerli şair dostum, sevgili Emine Erbaş’ı kaybettik. Çok üzgünüm, çok…” (Nevra Bucak)
- Az önce Facebook’ta gördüm. Başımız sağ olsun.” (Kadir İncesu)
- “Başımız sağ olsun, biraz önce öğrendim.” (Emin Karaca)
- “Emine Erbaş’ı yitirmenin acısı içindeyim. Işıklar içinde uyusun. Sevenlerine sabır diliyorum.” (Erol Büyükmeriç)
- “Çok üzüldüm.” (Tülay Ferah)
- “Şiirleriyle yaşasın. Kendinize dikkat edin.” (Nahit Kayabaşı)
EMİNE ERBAŞ HAKKINDA…
Şair, eğitimci (D. 16 Ocak 1935, Kadıköy/İstanbul – Ö. 15 Aralık 2020, İstanbul). Ürünlerinde zaman zaman kızlık soyadı olan Osmanağaoğlu imzasını da kullandı. Acıbadem Onuncu İlkokul, Kadıköy Kız Enstitüsü (1955), Beyoğlu Olgunlaşma Enstitüsü (1959) mezunu. Ankara Tıp Fakültesi Öğrenci İşleri Bürosu’nda memurluk (1954-55), Kaman Çağırköy İlkokulu’nda öğretmenlik (1955-56), DDY Haydarpaşa Müdürlüğü’nde memurluk (1956-59) yaptı. Türkiye Yazarlar Sendikası, Edebiyatçılar Derneği üyesi. Şiirlerini 1959’dan bu yana Türk Sanatı (1959), Hareket (1967), Hisar (1958-59), Karşı 1992), Eşik (1993), Şiir Ülkesi (1996), Kıyı, Yazıt (1988), Yaba-Öykü, Varlık, Türk Dili Dergisi, Düşlem, Güzel Yazılar dergilerinde yayımladı. Emine Erbaş, 15 Aralık 2020 günü İstanbul’da vefat etti.
SOĞUKTA
Kim kime yazılır, ne neye benzer
Bilinse ne bilinmese ne
“Öğleden sonra aşk” eski bir filim adı
Bana eski Cumhuriyet’lere klonlanmış bir kadını anımsattı
Bir zamanlar bütün kadınlar Hepburn’a benzerdi
Erkekler de Gary Cooper’a
O zamanlar daha mutluydu insanlar
Böcekler yatağımızdan uzaktaydılar
Güzeldi aşkı ve hayatı paylaşmak
Yürütme, düpedüz yürütmekti yaşamı
Ama ben bir daha basacağım ayağına yürütmenin
Kim bilebilir, devrim şarkıları da söylerim belki bir gün
Nelerden vazgeçebilir insan, nelerden geçmez
Bir kez daha düşünelim
Yürümek zor olsa da soğukta, güneşe bir kez daha bakmak için
Sokağa çıkacağım bugün
Merhaba, günaydın diyeceğim yeni doğmuş her çocuğa
Bir zamanlar bütün kadınlar Audrey Hepburn’e benzerdi
O kadınları hala çok özlüyorum ben
Bilirdi o kadınlar aşkın ve acının
El ele, yan yana sokaklarda yürüdüğünü
Ağlayı bilirlerdi en azından, varlığa yokluğa
Ve sonra ölmeyi sevdikleri uğruna
Sanki hayata sevmek ve ölmek için gelmişlerdi
O kadınlar ki, o kadınlar…
ATA’mın kurduğu Cumhuriyet’e
(Emine Erbaş)
