Pandemi günlerinde “Böyle günlerde ya sanat olmasaydı!” diye başladım kalem ve kağıtla kucaklaşmaya. Hoş, aslında hiç ayrı kaldığımız olmadı ya, bugünlerde daha bir sıkı fıkı olduk! Yazılar peşi sıra ortaya çıkmaya başladı. Şiir, günlük, tarih derken Nurullah Can, Anais Martin, Mine Duran, Nevra Bucak ve İkbal Kaynar ile de “Pandemi Günlerinde Kadıköy Söyleşileri”…
Şimdi de WhatsApp üzerinden Kadıköylü şair Mehrizat ile… Marmara Üniversitesi’nde Fransızca Öğretim Görevlisi olduğu dönemlerden beri uzun süre görev yaptığım Kadıköy Kız Lisesi’nde (İstanbul Kadıköy Lisesi) gerçekleştirdiğimiz kültür sanat etkinliklerinde hep yanımızda oldu. Kadıköy’de birçok etkinlikte de birlikte yer aldık, programlara imza attık. Uzun bir süre TYS (Türkiye Yazarlar Sendikası) Kadıköy Temsilcisi olarak görev yaptı. Şimdilerde akşamları seslendirdiği şiirleri paylaşıyor dostlarıyla WhatsApp’tan. İşte, Mehrizat ile pandemi günlerinde bir Kadıköy söyleşisi:
Mehrizat hocam, öncelikle zaman ayırdınız; gerçi böyle günlerde en bol şey zaman ya, yine de teşekkür ediyorum…
Sevgili Nusret Karaca, koronavirus pandemi günleri başlangıçta evrenin ve insanlığın sonu gibi derin bir karamsarlıkla girdiyse de yaşantılarımıza, ne yazık ki yavaş yavaş günlük vazgeçemediğimiz, başımızdan savamayacağımız bir nitelik kazanmayı başardı. Ondan söz etmediğimiz konu ve gündem içeriği kalmadı bugünlerde. Her gün her yayında onun haberlerini bekler, gelişmeleri izler ve iyileşme, kurtulma haberlerini arar olduk. Öncelikli sorunumuz oldu. Çevremiz ve yakınlarımızla ondan söz etme, dertleşme alışkanlığı kazandık.
Bunun gibi benzeri tedirginlik, kuşkulu, acılı düşüncelerimizi hafifletmek, avunmak amacıyla kendimizi yazmaya, okumaya, değişik uğraşlar bulup, kişilik yönlerimize çeşitli biçim ve anlam vermeye buluşlar edinmeye çalıştık. Bence en esnek, en yararlı kararlar bunlar oldu. Bol bol dostlarımızla telefon konuşmaları yapıyoruz. Özlediklerimizi görüntülü arayarak, yanımızda var saymaya giriştik. Yarım kalmış yazı ve şiirlerimizi, kitaplıklarımızı düzenlemeyi başardık. Sanatçı arkadaşlarımızla gelecek güzel günlerin düşlerini ve yapacağımız etkinlikleri konuştuk. Eski normal güncelliklerimizi andık. Yeniden o güzel günlere tez elden ulaşabilmeyi diledik. Gazetelerden, dergilerden, çevre ortamların gidip katılamadığımız haberlerini imrenerek okuduk ama asla umutlarımızı yitirmedik.
Sosyal sorumluluk projeleri içinde yer alırdınız, sivil toplum kuruluşları ile iletişim içindeydiniz sürekli. Şimdilerde?
Şişli’de oturan yakın arkadaşlarım var. Uzun yıllardır çevre, aile ve birey sorunlarıyla yakından ilgilenir, onlara her çeşit yardımı etmeye, dayanışma ve destek vermeye gönüllü koşarlar. Bilindiği gibi Şişli de Kadıköy gibi en aydın, bilinçli yurtsever ilçelerimizden biridir. Ben orada oturmasam da çocukluğumdan bu yana en sevdiğim, en iyi bildiğim, toplumsal duyarlılığa tanık olduğum, güvendiğim bir bölgedir. Pandemiyle birlikte kültür, sanat, sağlık, sosyal temelli bir dernek kuruluşuna beni de aldılar. Kuruluşundan bu yana onlarla birlikteyim. Benden istedikleri sanat, edebiyat konusunda katkılar vermekteyim. Akşamları öncelikle yitirdiğimiz eski ustalarımızdan başlamak üzere belli günlerini, yıldönümlerini de izleyerek sevilen şiirlerini seslendirmekteyim. Şimdilerde yaşayanlardan da genç yeteneklerden de aktarmalar yapmaktayım. Akşamüstlerini sesimizle, yorumumuz ve dostlarımızın söylemleriyle değerlendirmeye, az çok sıkıntılı günlerimizi renklendirmeye çalışıp, sorunlarımızı ve kaygılarımızı azaltmaya alışıyorum.
Şiirleriniz?
Daha önce de söylediğim gibi, yarım kalmış şiirlerimi yeniden düzenlemeye ve yepyenilerine de ağırlık vermeye çabalıyorum.
Eğitimci ve şair olmak çok farklı bir duygu bana göre… Sizce?
Eğitimci olmanın en önemli yararı, öncelikle kültür sanatta ve öteki tüm alanlarda bir iki adım öne götürür kişiyi. Bu konuda alınan eğitim ölçüsüne, yeterliğine, doğru düzgünlüğüne göre dilediği alanda başarıyı çoğaltma niteliği sağlar. Şairlik, salt duygu ve anlam içeriğinde değil; söylem, yazım, eylem öğreniminde de kişiyi geliştiren, nitelik ve yeteneklerini sağlamlaştıran, kimlik-kişilik yönlerini belirlemede, ustalık kazandırmada yardımcı olan bir dayanaktır. Eğitimci ve şair birbirlerini destekleyerek iyiye, güzele, doğruya ve ustalığa giden yolların kapılarını açmada yardımlaşırlar.
Kadıköy’deki Salı Salah Birsel ve Perşembe Ahmet Miskioğlu Türk Dili Dergisi Edebiyat Toplantıları?
Evet, Kadıköy’deki bu edebiyat toplantılarına gelirsek… “Perşembe Toplantıları”, Türk Dili Dergisi Yöneticisi, Kurucusu, Marmara Üniversitesi Öğretim Üyesi Ahmet Miskioğlu’nun denetiminde gerçekleştirilen, çok bilinçli, aydın, yetenekli ustaların katıldığı önemli günlerdi. Sonraları genç yetenekler ve emekli öğretmenlerin de katılımıyla daha da önem kazandı. O günlerde sanattan, yeniliklerden, yayınlardan, yeni yapıtlardan söz edilir, değer bulan şiir, roman, öykü beyliklerinden yorumlar yapılır, alıntılar okunur, eleştiriler açılır, paylaşım yapılırdı. Salah Birsel’in de önceleri katılmış olduğu bu toplantılar, sonraları bir yol ayrımına girdi.
Salı günü yapılan “Salah Birsel Edebiyat Günleri”, çoğunlukla genç öğrenci yetenekler ve yakın dostlarla önem kazandı ve ustanın bu dünyayı bırakıp gittiği güne dek sürdü. Aynen yıllar sonra Ahmet Miskioğlu’nun da her şeyi bırakıp aydınlıklara karıştığı ve dergisinin de perşembelerinin de kapandığı gibi… Daha sonra Pperşembe günlerini artık öğrencisi Av. Sencer Karacalioğlu sürdürmekte ve dergiyi de internet sitesinden yürütmekte.
Çok teşekkür ediyorum Mehrizat hocam. Sağlıklı, kültürel ve sanatsal bol etkinlikli günlerde buluşmayı diliyorum Kadıköy’de…
Ben de teşekkür ediyorum Nusret Karaca. Sevgiyle…
Evet, “Şiir yaşantının yüreğidir” demişti bir söyleşimizde sevgili Mehrizat. Can Gürzap da “Sanat beynin vitaminidir” diyor. Bu pandemi günlerinde bizler de böyle besleniyoruz. “İyi ki böyle sanatçı dostlarımız var” derim ya! İyi ki… Yoksa bu bulaş günlerinde bir de beyne yararlı vitaminlerle beslenemezsek, işte bizim esas o zaman bağışıklığımız çöker. Sanat hayatın yansımasıdır. Öyleyse devam!..
