Mart ayından bu yana Covid-19 nedeniyle yaşam biçimlerimiz, alışkanlıklarımız değişti. Birçoğumuz özel ilgi duyduğumuz alanlardaki etkinliklerimizden uzaklaştık. Doğal olarak “yeni normal” denilen bir ortamın içinde buluverdik kendimizi. Bizler de günlerimizi buna göre programlayarak, bir yandan bulaşa karşı önlemler alıp, diğer yandan da normale yakın yaşamımızı sağlıklı bir şekilde sürdürme gayreti içindeyiz.
Bu arada bizler gibi her zaman sanatla kucaklaşan bireyler, daha çok yazarak ve okuyarak değerlendiriyoruz günlerimizi. Yazarak, okuyarak, müzikler dinleyip, filmler izleyerek. Andrey Tarkovski; “Kendinizi, kendinizle zaman geçirmeyi yalnızlık sanmayacağınız şekilde yetiştirin” der. Bizimki de öyle bir şey…
Bugün, 7 Aralık 2020 Pazartesi… Bahariye’deyim. Önce kitapçılar, sonra boş durmak bize göre değil. Bir şeyler yapmak gerek! Çünkü cadde ve sokaklarda yürümek dışında bir alternatif yok. Bahariye olunca aklıma Süreyya Operası binası yanında yıllarca “Sokak Kitapçısı” olarak bilinen, uzun yıllar görev yaptığım Kadıköy Kız Lisesi (İstanbul Kadıköy Lisesi) sanat etkinliklerinde hep yanımızda olan Yunus Nadi ödüllü şair dostum Nurullah Can gelmez mi!
Hemen telefon’a sarıldım. Telefonun öbür ucunda O’nun sesi! Sevindim… Edebiyat yine yaşamın içinde! İşte pandemi döneminde Kadıköy’de “Kadıköy Güzeldir”diyen ve bunu da şiirlerle kitaplaştıran Nurullah Can ile kısa bir telefon söyleşisi:
Merhaba Nurullah, nasılsın?
Ooo, Nusret Karaca… İyiyim, kitap okuyorum.
Tahmin ettim, o yüzden aradım. Böyle günlerde bizler için zaman ancak böyle değerlendirilir. Yazmak, okumak…
Şu aralar klasik eserleri okuyorum yeniden. Kısaltılmamış… Özellikle Yapı Kredi ve İş Bankası Yayınları’ndan seçiyorum. Diğer yayınevlerinden de elbette… Çevirmenler önemli, ona dikkat ediyorum.
Günün bunlarla geçiyordur…
Günde 7 saat okuyorum.
Sadece kitaplar değildir?
Elbette… Müzik dinliyorum, film izliyorum.
Sanatla, edebiyatla iç içe…
Elbette! “Yaza, okuya geçiyor ömür. Bitmiyor kitap…” diye bir söz yerleşmiş belleğimde. Alıntı, Oğuz Demiralp söylemişti sanırım. Belleğimde öyle kalmış.
Müzik?
Gülsin Onay, “Notalar tüm dünyayı sarsın” diyor. Ben de notaları kucaklıyorum.
Öğrencilere, gençlere önerin?
Okusunlar, yazsınlar. Önce günlük tutsunlar, sonra denemeler… Müzik ve olanaklar ölçüsünde de spor…
Nurullah Can onlarla hep iç içe oldu. Okulda seni iyi tanıdılar. Severler… Şu pandemi dönemi biraz rahatlasın, seninle ilgili bir projem var.
Teşekkür ediyorum. Nasıl bir proje?
Kadıköy’de farklı konularda söyleşiler… Edebiyat, sanat, eğitim, ayrıca sokaklarda halkla güncel konular… Bir ara TV çekimi de düşünüyorum seninle. Dedim ya, hele bir rahatlasın ortalık…
Hangi TV?
Benimle uzun bir söyleşi yapan Viyana TV… Onların bir de internet haber siteleri var. Belki de orası için… O zaman benim sorularım, senin de yanıtlarının olduğu bir çekim ya da yazılı bir söyleşi olur. Bu şu anda sadece bir düşünce…
Şimdi neredesin?
Bahariye… Sen “Kadıköy güzeldir” dersin.
Kadıköy güzeldir. Dinle;
Bir kuşluk vakti doğdu
Çocukluğu kısa sürdü
Hiç evlenmedi Kadıköy
Binlerce kez
Kırlangıçlarla sözlendi
Hep terk edildi
Hiç çeyizi de olmadı
Yolda bile yazıya dökerim Yoğurtçu Parkı’na kadar.
İyi… Eve gidince kontrol et bari.
Etmez miyim?
Evet! Ortada hiçbir şey yokken böyle bir söyleşi çıktı işte. İnsan kendisi bir şeyler yapmak istedikten sonra zamanı değerlendirmek sorun değil. Pandemi dönemi de olsa… Şimdi birkaç söz ekleyerek yazıyı tamamlayayım diyordum ki, Yoğurtçu Parkı’na kadar gelmişim yazarak. Dediğim çıktı ve yazı bitti!
Şimdi birkaç özlü söz de ekledik mi tamamdır. İyi ki Kadıköy’deyim, iyi ki böyle yazan, yayınlayan içten dostlarım var! Gün yine anlam kazandı benim için… Ne güzel!
- “Yazmak aynı zamanda susmak, söylememek, sesini kesmek demektir, gürültüsüz haykırmaktır.” (Marguerite Duras)
- “Kalem, aklın dilidir.” (Cervantes)
- “Yazmak harika, aynı zamanda korkunç bir şey. Hafıza kuyusunun yıllar boyu sıkıca kapalı duran kapağını açıveriyor.” (Stephen King)
- “Kendisi ve çağı hakkında yazan insan, tüm insanlar ve çağlar hakkında yazmış olur.” (Bernard Shaw)
- “Yirmi yaşında şiirler yazıyorsanız, bu yirmi yaşında olduğunuzu gösterir. Kırkında şiir yazıyorsanız, bu şair olduğunuzu gösterir.” (Francis Carco)
