“Yalçın Akçay da konuğumuzdu.” Bunu sıklıkla ve gururla söylerim. Kadıköy Kız Lisesi (İstanbul Kadıköy Lisesi) öyle değerli sanat, kültür, bilim, spor insanlarını konuk etti ki… Ne güzel! Öğrencilerimizin bu alanlardan da beslenmesine katkı sağlamak…
Arşivim ve albümlerim arasından bir güzel insanın fotoğrafı çıktı bugün karşıma. Tiyatronun duayenlerinden, birkaç yıl önce aramızdan ayrılan bir güzel insan; Yalçın Akçay… Okulumuzda köşk önünde yazarlarla çekilen bir fotoğrafın (ayakta sol başta) karesinde gülümseyen yüzü ile çıkıverdi ansızın. “Karagöz ve Hacivat” ile ilgili bir sunum yapmıştı öğrencilerimize. Aile Birliği Başkanımız Nesil Özen’in katkılarını ve konuklarımızı ağırlayışını ise özel bir yere koyuyorum. Aile Birliği yöneticileriyle birlikte!
Fenerbahçe Gönüllüleri’nde çalışırken Atlıhan Sokak’ta “Sanatların Buluşması” etkinliğinde yer almış ve söyleşmiştik kendisiyle. Aynı gönüllü evinde hafta sonları edebiyat ve sanat söyleşileri gerçekleştirirdi usta! Şimdi, Yalçın Akçay’ın söyleşisinden belleğimde kalanlar ve Sanat Yaprağı 2016 Mayıs sayısında yazdıklarımdan birkaç anekdot:
YALÇIN AKÇAY: EMEKLİ OLDUM, ÇALIŞIYORUM…
– Nusret Karaca, emekli oldum, çalışıyorum. (Gülümsüyor)
– 1935 Lüleburgaz doğumluyum. Kadıköylüyüm.
– 2000 yılında Şehir Tiyatroları’ndan emekli oldum.
– Tiyatroya 1954/58 İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Gençlik Tiyatrosu’nda giriş o giriş. (Cyrano de Bergerag)
– Şehir Tiyatroları geniş olanaklara sahip. Özellikle Ferih Egemen döneminde güzel şeyler yapıldı.
– “Deneme Sahneleri” deniyor. Hayır! Yorum denemesi…
– Sahnede seyirci size çok şey veriyor.
– Biz seçilmiş, süzülmüş değerli eserleri yorumlayan sanatçılarız. Ödülü alkışlar…
– Eskiden yüzde 25 yerli oyun olunca seviniyorduk. Yüzde 50, yüzde 99 olmalı.
– Eşim de tiyatrocu, Gülçin Akçay.
– Karagöz ve Hacivat… Onlara arka çıkacağım, kültürümüzün bir parçası. Benimle birlikte 10 kişi kaldı bununla uğraşan.
– Okullarda tiyatro çalışmaları yapan rehber öğretmenin yanında muhakkak bir riyatrocu olmalı.
– Kadıköy sanata ilgi duyan, sanatla iç içe olan bir toplululuğu barındırıyor.
Feneryolu’nda mahalle komşumdu usta. Kadıköy’de nerede Yalçın Akçay ile karşılaşsak, CKM’de etkinlik ve dost sohbetlerinde onu dinlemek ayrı bir mutluluk ve güzellikti. Şimdi aramızda değil. Bu yazı, kendim ve öğrencilerimiz ile birlikte paylaşılan güzel ‘an’lar adına bir teşekkür olsun, vefa duygumuzla harmanlanmış olarak! İyi ki öyle dostlarım oldu. Onları tanımak ve onlardan beslenmek, benim zenginliğim bu! Ne güzel…
