Kadıköy’de sokak sanatçıları ve performans sergilemek

Yazar: Nusret Karaca

Hafta içinde bir gün… Akşam üstü çok ender evde bulunduğum bir zaman dilimi… Bir yandan kitap sayfaları arasında yolculuk yaparken, bir yandan da gözlerim arada bir TV ekranına kayıyor, kulaklarım da dinlemede… Bir ara Kadıköy’deki sokak sanatçılarının performans sergilemeleri sırasında karşılaştıkları bazı sorunları dile getiren bir bölüme daldım.

sokak sanatçıları

Ertesi gün Bahariye’deydim. Önceki akşam sorunlarını dile getiren kadın sanatçıyı, performans gerçekleştiren arkadaşının yanında sırasını beklerken görünce yanına yaklaştım. “Sizi akşam izledim, sıkıntılısınız!” diyerek girdim söze, kendimi tanıttım ve ayaküstü kısaca söyleştik. İşte, bir sokak sanatçısının “canlı heykel performansı” sergilemeleri konusundaki düşünce ve isteklerinden belleğimde kalanlar:

“Biz performans sanatçısıyız. Zor bir iş yapıyoruz. Dilenci değiliz. Genellikle Bahariye’deyiz. Bazen aşağıya, Çarşı’ya iniyoruz. Esnaflardan şikayet oluyor. Gürültü nedeniyle belki. Aslında onlar da haklı ama biz de sanatımızı sergilemek istiyoruz. Bizim performans gösterimiz sesli de değil. Sahilde olduğumuz zaman yine oradan uzaklaştırılıyoruz. Büyükşehir ve Kadıköy Belediyesi kullanım alanları yetki sorunu deniyor. Gelirimiz buradan. Yaşamımızı sürdürmek için bu performanslar. Hazırlanmak uzun sürüyor. İşimiz de kolay değil, zor. Uzun süre hareketsiz kalıyoruz. Ancak kutuya para konunca hareket yapıyor ve poz değiştiriyoruz. Umarız bize kolaylık sağlanacaktır.”

sokak sanatçıları

Evet, oradan ayrılıp Bahariye’den Boğa’ya doğru yol alırken bir yandan diğer sokak sanatçılarının kukla gösterileri, gitar, keman, saz, kanun, klarnet ezgileri, solo şarkıları, türküleri eşliğinde kendi iç dünyam ile bir de baktım ki sahildeyim.
Sokak sanatçıları, uzun yıllardır İstanbul’un vazgeçilmezleri… Kim unutur Paganini Bülent’i, Beyoğlu’nun müdavimlerinden. Ya da yüreklerde iz bırakmış diğerlerini…

sokak sanatçıları

Esnaf ve halk rahatsız edilmeden, gönüllere girilerek bir orta yol bulunmalı bizce. Can Gürzap’in bir sözü geldi aklıma; “Sanat beynin vitaminidir.” Bu aralar vitamine öyle çok ihtiyacımız var ki! Ve de ruhumuzun dinlenmeye… Ne dersiniz?..

paganini bülent
Paganini Bülent
k iletişim yayınları

Beğenebileceğiniz Diğer Haberler

Bir yorum bırakın