Eylül, 2016… Her gün geçtiğimiz Kurbağalıdere köprüsünde bir değişiklik… Oradan koşarak ve burunlarını tıkayarak geçenler yerine köprüde durmuş, balıklara ekmek ve yem atanları görmek ne güzel…

Hemen 2-3 kare fotoğraf çekiyorum, sonra ayakların beni Yoğurtçu Parkı’na sürüklüyor. Kıyıda bir süre dolaşıp, kokudan uzak çay bahçesinde çayımı yudumluyorum. Karşımda günümüze ulaşan birkaç köşk, keyifle izliyorum.

Bugün Kadıköy daha bir güzel, yakışan da bu. Çok mu erken? Yine de bir adım… Koşmaya devam öyleyse. Kurbağalıdere gülümsemesi başladı…