Radyo Kadıköy’den arkadaşımız Nurettin Ediz, bir sosyal sorumluluk projesi olarak gördüğü ve bu amaçla sosyal medyada oluşturduğu “Kadıköy Ansiklopedisi” köşesinde Fikirtepe ‘yi yazdı. Yaşamının 40 yılında o bölgenin izlerini taşıdığını bildiğimiz dostumuzun, inanılması zor görüntüleri çekerken yüklendiği duygu yükünü en iyi anlayabilecek kişiler arasındayız. Biz onu çok iyi anlıyoruz. Buyurun, siz de anlamaya çalışın…
Fikirtepe bir rant projesidir. Sahiplerine refah getirmemiştir, getirmeyecektir. Kadıköy’ün Hasanpaşa ile beraber daima hor görülen, yerel yönetimler tarafından da çoğu zaman görmezden gelinen ama her ne hikmetse seçim dönemlerinde türlü vaatlerle sık sık ziyaret edilen yerleşim yerlerinden biri olmuştur Fikirtepe!
1973 yılında 1. Köprü’nün (15 Temmuz Şehitler Köprüsü) açılmasıyla hayatımıza giren çevreyolunun üzerindeki Mandıra Caddesi Köprüsü’nün geçtiğimiz hafta sonu son parçaları da yok edildi ve köprü tarihe karıştı! Kentsel dönüşüm, bölgede 60’lı yıllardan bu yana yaşayan ama bir türlü kabul görmeyen, büyük bir bölümü fakir olan binlerce insanı yerinden, yuvasından etti. Türlü vaatlerle kandırılan, gözleri boyanan insanlar, yıllarca çilesini çektikleri Fikirtepe’nin artık sefasını süreceklerine inanarak, sevinçle karşıladılar kentsel dönüşümü. Oysa içinde yaşamalarının neredeyse imkânsız olduğu bu karmakarışık devasa proje, onlar için bir sürgünün başlangıcı oldu.
Fikirtepe, Fikirtepelilerin insan gibi bir yaşam sürmesine ne eski haliyle, tozuyla toprağıyla, yoksulluğuyla izin verdi, ne de şimdiki “Yeni Fikirtepe” projesiyle izin veriyor! Bu paylaşımı yaparken duygusal davranıyorum, çünkü bütün ömrüm bu topraklarda geçti. Yıkılan Mandıra Köprüsü’den kaç kez geçtim bilemem, saymakla bitmez! İlk müzik setimi aldığım mağaza, bu köprünün hemen başındaydı. 40 sene önce o dükkana ilk girişim dün gibi gözümün önünde. İlk siyah-beyaz ve ilk renkli televizyonumuzu yine Fikirtepe’den aldık. Televizyon o yıllarda bir mucizeydi yaşamımızda, o yüzden hafızamızdan çıkmaz onunla tanışmamız.
Liseyi Mehmet Beyazıd Lisesi’nde okudum. Hatta öğretmenlik stajımı da kendi lisemde yaptım. Üniversitem de Fikirtepe’deydi. Bakmayın siz “Marmara Üniversitesi Kuyubaşı’nda” dendiğine, bal gibi Fikirtepe’dir orası. Tabii ilkokulum olan Kaptan Hasanpaşa İlkokulu’nun öğrencilerinin büyük bir bölümü de Fikirtepe’den gelen çocuklardı. (Bu arada Kaptan Hasanpaşa İlkokulu da sürgün edildi, onu da yazacağım yakında!)
Kısacası bir Hasanpaşalı için Fikirtepe de bir yuvadır, dost meclisidir. Bugün orada devasa kuleler, gökdelenler yükselirken bölge insanının doğup büyüdüğü topraklardan sürgün edilmesini hiç kabullenemiyorum, hiç insani bulmuyorum. Bu bir rant projesidir. Bölge insanına refah getirmemiştir, getirmeyecektir. Üstelik dikilen o devasa binalar, Kadıköy’ün önüne korkunç bir duvar örmektedir.
Eski Fikirtepeli, tozlu topraklı sokağına asfalt dökülmesi için bile yıllarca beklerken, zengin “Yeni Fikirtepeli” için neredeyse gökyüzüne yollar yapılıyor bugün! Yazacak çok şey var ama bu fotoğraflar daha fazlasını anlatacaktır, hikâyeyi bilene!
Nurettin EDİZ
